SAINT-SAËNS | SCHUMANN

Po jego debiucie w Sali Pleyela w Paryżu, gdy mając zaledwie dziesięć lat zagrał z pamięci jeden z koncertów fortepianowych Beethovena, „całe konserwatorium popadło w desperację z zazdrości”. Faure mówił o nim jako o „najdoskonalszym muzyku, jakiego kiedykolwiek Francja miała”. W oczach Liszta był „najwspanialszym organistą na świecie”. Swoim uczniom mówił jednak: „Surtout pas d’emotion” – przede wszystkim bez emocji. Takie były początki oszałamiającej kariery Camille’a Saint-Saënsa.

Od wczesnego dzieciństwa zadziwiał Francję jako cudowne dziecko. Pierwszy utwór fortepianowy napisał podobno w wieku trzech lat. Będąc pięciolatkiem, studiował dzieła Mozarta, a dwa lata później zaczął lekcje śpiewu u Bizeta. W 1848 roku wstąpił do paryskiego konserwatorium, a w 1857 (czyli w wieku zaledwie 22 lat) został organistą kościoła La Madeleine – stanowisko to było zarezerwowane dla najwybitniejszych instrumentalistów. Rok po wystawie światowej w 1867 roku skomponował swój najsłynniejszy koncert fortepianowy op. 22. Zajęło mu to siedemnaście dni, z których część spędził, pracując po dwanaście godzin bez przerwy.

„Nikogo nie oszukasz swoimi ładnymi melodiami. Jesteś tak samo ważny jak ładna kobieta uprzejmie rozdająca przyjaciółkom torebki ze smacznymi pestkami” – powiedział mu pewnego razu Musorgski. Stojowski żartobliwie spointował, że dzieło „zaczyna się Bachem, a kończy Offenbachem”. Czy mieli rację? „Nie ma nic trudniejszego w życiu niż gadanie o muzyce” – kwitował rozliczne dyskusje sam Saint-Saëns.

Wspaniałe dzieło – szczyt „wysublimowanej melodii, harmonii kolorów i cudownych następstw akordów” – wykona Yeol Eum Son. Mieszkająca w Niemczech południowokoreańska pianistka pierwszy raz zwróciła uwagę międzynarodowej krytyki swoim debiutem z New York Philharmonic Orchestra w 2004 roku, a największym sukcesem w jej karierze jest druga nagroda w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Piotra Czajkowskiego.