Cuarteto Casals

Wysublimowany wieczór z jednym z najlepszych kwartetów smyczkowych na świecie. Cuarteto Casals został założony w 1997 roku w Madrycie. Poza cyklem wszystkich kwartetów Beethovena ma w swoim repertuarze wszystkie późne kwartety Mozarta, a także projekty dotyczące węgierskich kompozytorów: Bartóka, Ligetiego i Kurtága.
 

Cuarteto Casals wielokrotnie gościł w najbardziej prestiżowych salach koncertowych na świecie, w tym Carnegie Hall, Kölner Philharmonie, Cité de la Musique Paris, Schubertiade w Schwarzenbergu i Concertgebouw w Amsterdamie. Dyskografia zespołu obejmuje dwanaście płyt wydanych w wytwórni Harmonia Mundi z repertuarem od mniej znanych hiszpańskich kompozytorów, Arriagi i Toldrá, przez wiedeńskich klasyków Haydna, Mozarta, po Schuberta, Brahmsa i wielkich XX wieku: Debussy’ego, Ravela i Zemlinsky’ego.

W programie usłyszymy utwory Mozarta, Weberna i Schumanna. Z tej trójki wybitnych kompozytorów skupimy się na środkowym. Anton Webern ma w swoim życiorysie krótki epizod szczeciński. Co więcej, kompozycje opus 5 i opus 9 powstały w okresie, w którym Webern codziennie przemierzał ulice w pobliżu naszej Filharmonii.

29 marca 1912 roku Anton Webern poinformował w liście swoich przyjaciół, iż dostał angaż na stanowisko dyrektora muzycznego Teatru Miejskiego w Szczecinie. W kwietniu po raz pierwszy odwiedził miasto w poszukiwaniu mieszkania. Szczecin zrobił na nim dobre wrażenie. Pod koniec czerwca zamieszkał w jednej z kamienic przy dzisiejszej ulicy Starzyńskiego. Wychodząc z naszej Filharmonii – pierwsza w lewo!

Webern nie zagrzał długo miejsca w Szczecinie. Narastającą frustrację spowodowaną wieloma okolicznościami opisywał w kolejnych listach. „Siedzę cały dzień w teatrze, w tej jamie pcheł najgorszego gatunku, pośród prawdziwych szumowin rodzaju ludzkiego”. Najgorsze jednak zdanie miał o dyrekcji instytucji. W grudniu 1912 roku Webern wyjechał, a niedługo potem poinformował przełożonych, że już nie zamierza wracać.

Pięć utworów na kwartet smyczkowy (Fünf Sätze für Streichquartett) op. 5 napisał w 1909 roku, a Sześć bagateli na kwartet smyczkowy (Sechs Bagatellen für Streichquartett) op. 9 w roku 1913. „Non multa, sed multum” (dzisiaj powiedzielibyśmy: nie ilość, a jakość) napisał w dedykacji do tych drugich. Wydaje się, że ta krótka sentencja była tym, co Webern chciał przekazać Szczecinowi, co stanowi dobre podsumowanie jego twórczości… i w wielu przypadkach pozostaje aktualna do dzisiaj!