Weneckie Boże Narodzenie

Muzyka dawna nigdy nie brzmi tak dobrze, jak w okresie świąt. Najlepiej w wydaniu specjalistów od wykonawstwa historycznego. Arte dei Suonatori to najsłynniejsza polska orkiestra barokowa, która stale współpracuje z muzykami z całego świata. Powstała z inicjatywy Ewy i Aureliusza Golińskich w 1993 roku. Ma w swoim dorobku liczne nagrania i projekty koncertowe, m.in. cykl koncertów „Muzyka dawna – persona grata”.

Zespół zaprezentuje repertuar z muzyką kompozytorów związanych głównie z Wenecją – od baroku do klasycyzmu. Słynnego „Rudego księdza” Antonia Vivaldiego nie trzeba żadnemu melomanowi przedstawiać, ale postaci Giuseppe Torellego, Johanna Adolfa Hassego i Giovanniego Agostina Perottiego mogą dla słuchaczy niespecjalizujących się w muzyce dawnej pozostawać nieznane.

Giuseppe Torelli, włoski altowiolista i kompozytor, uchodzi za jednego z twórców gatunku concerto grosso i koncertu solowego. Związany był przede wszystkim z ośrodkiem bolońskim, choć przez krótki czas działał również na dworze margrabiego Brandenburg-Ansbach oraz w Wiedniu.

Johann Adolf Hasse to z kolei kompozytor niemiecki, jeden z najważniejszych niemieckich twórców późnego baroku. Do Wenecji zawitał w 1727 roku podczas podróży po Włoszech i tam poznał swą przyszłą żonę, śpiewaczkę Faustinę Bordoni. Istotny w życiorysie Hassego jest wątek polski – w 1731 roku został zaproszony przez Augusta II Mocnego do Drezna i mianowany „królewsko-polskim i elektorsko-saskim kapelmistrzem” – pozostał na tym stanowisku dwa lata. Pod koniec życia na życzenie żony osiedlił się w Wenecji.

Włoski kompozytor i dyrygent Giovanni Agostino Perotti, najmłodszy w tym gronie, wykształcony w Bolonii, w młodości działał w Wiedniu, a następnie w Londynie. Do Włoch powrócił na początku XIX wieku – wtedy osiedlił się w Wenecji, gdzie został dyrygentem Cappella Marciana, głównego zespołu Bazyliki San Marco. Tworzył przede wszystkim muzykę sakralną.