Przebudzenie

Zawołałeś mnie i opuściłem ziemię,
By uciec z Tobą w stronę światła.
Niebiosa rozchyliły dla nas chmury,
Nieznane wspaniałości, dostrzeżone boskie przebłyski.

Niestety! Niestety! Smutne przebudzenie ze snów!
Wołam do ciebie, och, nocy, oddaj mi swoje kłamstwa!

Muzyka jest wyrazem emocji i uczuć. Ideałem moim jest utwór, w którym treść poetycka łączy się z doskonałością muzycznego rzemiosła. (…) Nieprzemijające piękno rodzi się tylko z równowagi obu tych elementów – te słowa Andrzeja Panufnika moglibyśmy odnieść do wszystkich trzech utworów, które zaprezentuje Boarte Piano Trio. Zarówno ich treść, jak i doskonałość rzemiosła splatają się w jedną całość.

Trio fortepianowe Andrzeja Panufnika zostało przez niego zrekonstruowane po wojnie, gdyż wszystkie jego wcześniejsze partytury spłonęły podczas powstania warszawskiego. Zachwycony dziełem Jan Maklakiewicz z entuzjazmem pisał o akcentach młodzieńczych buntów, żywiołowego temperamentu, świeżych porywach inwencji i nieprawdopodobnie bogatej i różnorodnej skali uczuciowej w utworze młodego Panufnika.

Dwudziestolatkiem był również Gabriel Fauré, kiedy napisał Trois mélodies na głos solo i fortepian. Po śnie to jeden z najsłynniejszych utworów tego kompozytora do anonimowego wiersza włoskiego. Opowiada w formie snu o wyimaginowanej ucieczce dwojga zakochanych w sobie kochanków, ale ostatni werset nieubłaganie przenosi śniącego z powrotem do jego smutnej rzeczywistości, gdy świta dzień.

Głęboka przyjaźń i sympatia, jaką Felix Mendelssohn darzył swojego przyjaciela, skłoniła go do zadedykowania Louisowi Spohrowi Tria fortepianowego c-moll. Wiemy, że przynajmniej jeden raz wykonali ten utwór wspólnie. W liście do przyjaciela kompozytor napisał: Chciałbym zachować ten zaszczyt na nieco dłuższy utwór, ale wtedy musiałbym ten odłożyć, jak to często ostatnio robię. Nic nie wydawało mi się wystarczająco dobre i właściwie to trio też nie. Mimo to poetycka treść i jakość rzemiosła na zawsze unieśmiertelniła ich przyjaźń.