Nie ma kwartetu smyczkowego bez Haydna – to truizm, ale i fakt. Jego opusy, zwłaszcza te z lat 70. i 80. XVIII wieku, ustaliły język kameralistyki, który przez kolejne stulecia był punktem odniesienia dla Mozarta, Beethovena, Bartóka czy Lutosławskiego. Kwartet C-dur op. 20 nr 2 należy do tzw. Słońca – cyklu sześciu kwartetów, w których Haydn zrezygnował z dominacji pierwszych skrzypiec na rzecz pełniejszego dialogu czterech głosów. Ich potoczna nazwa – kwartety słońca – pochodzi od ryciny przedstawiającej słońce na okładce pierwszego wydania z lat 70. XVIII wieku.
Ale prawdziwym odkryciem wieczoru może być nazwisko Witolda Maliszewskiego (1873-1939). Dziś niemal zapomniany, był niegdyś znaczącą postacią – uczniem Rimskiego-Korsakowa, nauczycielem Lutosławskiego, pierwszym dyrektorem konserwatorium w Odessie, a po powrocie do Polski – promotorem kultury muzycznej w Warszawie. Jego I Kwartet smyczkowy F-dur op. 2, ukończony około 1904 roku, to utwór zanurzony w późnoromantycznej harmonii, z wyraźną strukturą klasyczną i dużą dbałością o brzmienie.
Połączenie Haydna i Maliszewskiego nie jest przypadkiem – to zestawienie źródła i odpowiedzi, formy i późniejszego głosu. Wykonuje je Meccore String Quartet – zespół, który od lat należy do czołówki polskich kwartetów. Laureaci konkursów w Wigmore Hall i Weimarze, wychowankowie mistrzów z Cameraty i Alban Berg Quartettu, grają z energią i skupieniem, które słychać nawet w najciszej prowadzonym głosie.
Zapraszamy na wieczór muzyki kameralnej w klasycznym formacie, ale z repertuarem, który nieczęsto pojawia się na scenach!
